"Είναι πολλοί άνθρωποι που
μοιάζει σα να τους έφερε στη ζωή ένας ανεμοστρόβιλος. Και ζουν εκεί,
παραδομένοι στη δίνη του, να τους στροβιλίζει σαν φύλλο ξερό, ώσπου να τους
διαλύσει. Κάποιοι καταφέρνουν να σωθούν. Μπορεί να πιάστηκαν, ας πούμε, από ένα
κλαδί ανθισμένης πικροδάφνης. Ή από τη φτερούγα ενός γλάρου περαστικού. Μπορεί
και η ίδια η δίνη του ανεμοστρόβιλου να τους έχωσε, πάνω στην ορμή της, μες
στην παλάμη του Θεού. Ποτέ δεν ξέρεις..."
Η Αλκυόνη Παπαδάκη, στο νέο μυθιστόρημά της, με επίγνωση, σχεδόν αμείλικτη, αλλά και με τη σοφία της συγκατάβασης, ξεδιπλώνει τους ήρωες και το πεπρωμένο τους σαν το μίτο της Αριάδνης για να μας οδηγήσει -όπως πάντα- σε μια φωτεινή διέξοδο, θυμίζοντάς μας ενθαρρυντικά πως θα ξανάρθουν τα χελιδόνια. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου